Nokkrir samhangandi þættir hafa staðið rafbílavæðingunni hvað mest fyrir þrifum. Framan af var stærsta vandamálið drægni. Brautryðjendur á borð við Nissan Leaf og síðar Volkswagen e-Golf náðu ekki 200 kílómetrum við kjöraðstæður, og í vetrarkuldanum getur drægnin fallið um allt að helming. Ástæðan fyrir þessu var fyrst og fremst sú að rafhlöður voru einfaldlega of dýrar í framleiðslu til að hægt væri að bjóða rafbíl með drægni hefðbundinna bíla á sambærilegu verði.
Rafbílamarkaðurinn hefur því einkennst af nokkurskonar drægnikapphlaupi. Samhliða hratt fallandi verði rafhlaða – sem hafa lækkað í verði um 85% síðastliðinn áratug – hafa framleiðendur keppst við að bjóða upp á bíla með sífellt meiri drægni á þolanlegu verði, og þannig haldið sig í svipuðum verðflokki en stækkað rafhlöðurnar og aukið þar með drægnina eftir því sem rafhlöðuverð hefur farið fallandi.
Í dag kemst nýr Leaf frá um 250 kílómetrum og upp í 360 á hleðslu og e-Golfinn um 300, auk þess sem fjöldi annarra bíla með enn meiri drægni er í boði.
Drægnikapphlaupið á enda
Nú er svo komið að hægt er að fá bíla með upp undir 500 km drægni á verði meðalfólksbíls, og má því segja að drægnikapphlaupið sé búið. Næsta skref er því að lægra rafhlöðuverð skili sér í rafbílum með drægni nær því sem fyrstu bílarnir höfðu, en á mun lægra verði.
Jóhann G. Ólafsson, formaður Rafbílasambandsins, telur að markaðurinn fyrir slíka skammdræga rafbíla muni vaxa mikið á næstunni. „Það er stór markaður fyrir skammdræga bíla, fólk bara veit það ekki ennþá. Það eru orðið mjög mörg heimili á Íslandi með tvo bíla, og fyrir flesta er auðvelt að vera með undir 200 kílómetra dræginn bíl sem aukabíl. Raunar hefur reynslan verið sú að á heimilum með einn bensínbíl og einn skammdrægan rafbíl verður bensínbíllinn gjarnan aukabíllinn, sem er bara notaður í langferðir, á meðan rafbíllinn er notaður eins og kostur er í allt annað.“
Nánar er fjallað um málið í Viðskiptablaðinu. Áskrifendur geta nálgast blaðið undir Tölublöð , aðrir geta skráð sig í áskrift hér .
