Bílaáhuginn hefur verið ódrepandi

„Bílaáhuginn kviknaði mjög snemma. Ég var mjög ungur, líklega 5 eða 6 ára þegar ég var farinn að safna módelum af klassískum bílum, límdi þá saman og málaði eða dundaði mér við að betrumbæta frumútgáfuna. Ég valdi leður á sæti og mælaborðið, teppi á gólfin sem ég fann í saumaskápnum hennar mömmu. Ég lék mér mikið með bíla og hafði mikinn áhuga á að skapa allt umhverfið líka, búa til vegi, jarðgögn og fleira. Vegina lagði ég með því að hræra steypu saman, velja vandlega stað fyrir samgöngurnar í klettum og hólum til að bílarnir gætu ekið eftir og auðvtað voru vegirnir með vegamálningu og göngubrautum, ljósum, skiltum og öllu tilheyrandi. Þessir framkvæmdaleikir gátu tekið heilt sumar að klárast, jafnvel nokkur ár, svo bílaáhuginn hefur alltaf fylgt mér ásamt íþróttaáhuganum. Sem barn átti ég einnig Scania Vabis vörubíl og smíðaði mér auðvitað nokkra trébíla, jeppa með beygjum og fjöðrun úr gömlum slöngum. Einnig smíðaði ég gripaflutningabíla sem voru í stanslausri vinnu við að sækja gripi, horn, leggi, skeljar í sláturhúsið og setja upp girðingar. Ég var alltaf að hreyfa mig með eða leika mér með bíla sem barn. Bílaáhuginn hefur verið ódrepandi allar götur síðan,“ segir Magnús.

„Áhuginn minn hefur samt alltaf verið sérstaklega á hönnunina á bílum. Mér fannst  tímabilið 1950-1970 vera flottasta tímabilið í hönnun bíla. Þá voru hönnuðir  fremstir í flokki sem fengu að hanna bílana, ekki verkfræðingar, enda voru þessir bílar miklu fallegri en í dag. Ég hef alltaf haft mikinn áhuga á hvernig línur, litir, innréttingar og mælaborð voru valin og hönnuð og einnig hönnunin á húddunum. Það er mjög gaman að skoða hvernig sú hönnun hefur þróast. Ég hef alltaf pælt mikið í hvernig sætin og leðrið er valið og útfært og saumarnir á þeim, einnig  hönnunin  á mælaborðinu og val á  stýri.  Ég hef minna verið að spá í vélina eða aflið þannig séð. En auðvitað er gaman að bílarnir hafi gott afl og geta ekið greitt þegar við á og aðstæður leyfa.“

Ítölsku bílarnir hafa ávallt verið mjög framarlega í hönnun og þeir eru í miklu hönnunnaruppáhaldi hjá Magnúsi.

„Við sjáum meistarverk frá Ferrari, Bugatti, Maserati, Alfa Romeo, Fiat með 500 bílinn, og fleirum. Þessir ítölsku framleiðendur hafa verið sérlega góðir í útlitshönnun og innréttingum í bíla og lagt mikið upp úr þeim. En það hefur loðað við ítalska bílaframleiðendur að hitta á að allur bíllinn sé í lagi á sama tíma er sjaldgæft. Það er alltaf eitthvað eitt lítið að, mælir hér og takki þar sem virkar ekki. Fegurðin er samt mikil og ítölsku bílarnir eru alltaf gullfallegir og þá er ég sáttur þótt eitthvað smáatriði sé að. Bretarnir eru frábærir bílahönnuðir og allt öðruvísi en Ítalinn, miklu grófari en mikið af frábærri klassík þar eins og Rolls Royce, Land Rover, Aston Martin, Triumph og Jaguar. Þesssir bílar eru miklir karakterar og suma eins og Triumph ekki svo brjálæðislegar dýrt að gera upp og fæst allt í þá ennþá. En Bretinn hefur verið í basli með rafkerfið og það er alltaf einhver leki í bílunum þeirra. Ameríkanarnir hafa verið bestir í mótorum og á tímabili eins og á  fimmta til sjötta áratugarins  voru þeir mjög flottir og fremstir í flokki  í hönnun á bílum  í heiminum. Akstureiginleikar amerísku bílanna eru samt samt ekki þeir bestu að mér finnst. Þjóðverjarnir hafa hannað miklu betri bíla með miklu betri aksturseiginleikum að mínu mati sem og einnig trausta og sterka bíla.“

Magnús er ekki eins ánægður með hönnunina á bílum undanfarin ár og áratugi.

„Nú er hönnunin öðruvísi en var á þessum tíma sem ég nefndi og nú er verið að taka tillit til alls kyns hluta eins og loftmótstöðu og fleira. Það kann ekki endilega góðri lukku að stýra þegar kemur að hönnun. Mér finnst bílar hafa hreinlega verið orðnir mjög ljótir eins og margir hverjir sem komu á markað á níunda og tíunda áratugnum og einnig eftir það. Mér finnst þó eins og bílaframleiðendur séu aðeins að koma fram með flotta bíla aftur og þá á ég við hönnunina. Enn sér maður samt bíla koma fram á sjónarsviðið sem eru hreinlega mjög illa hannaðir og ljótir. Þjóðverjarnir breyttu bílum sínum ekki í fjölda ára þannig að módelinn héldust óbreytt. Þetta voru vel hannaðir bílar og óþarfi að breyta því sem vel er gert. Þetta urðu því klassískir bílar eins og margir hjá Porsche og Mercedes-Benz.“

Skutlan í Latabæ innblásin af Benz og Bugatti

Magnús nefnir að íþróttálfurinn í Latabæ eigi loftbelg sem er með skutlu í sem hann bregður sér stundum í. Hönnunin á skutlunni er innblásin af 1955 módelinu af Mercedes-Benz Goldwing  og einnig Bugatti.

„Þannig að maður hefur tekið bíladelluna inn í Latabæ líka,“ segir Magnús og brosir.

Það hefur verið mikið um að vera hjá Magnúsi að undanförnu en Latibær fagnar nú 30 ára afmæli. Í tilefni afmælisins er nýhafið stórt heilsuátak undir nafninu Íþróttanammi, sem miðar að því að auka neyslu barna á ferskum ávöxtum og grænmeti. ,,Við Íslendingar borðum einna minnst af grænmeti á heimsvísu, allavegana ekki ráðlagðan dagskammt,” bendir hann á.

Latabæjarleikurinn gengur út á að borða hollt og fá orkustig fyrir afrekið. Börnin byrja á því að koma í verslanir Bónus, Hagkaups eða Olís, sem eru styrktaraðilar að átakinu, og versla ávexti og grænmeti og fá þau orkustig fyrir hvað þau eru dugleg að velja hollari kostinn. Börnin fá orkustigin stimpluð  í búðunum og fá plakat, límmiða og svo ef þau klára alla 9 límmiðana á plakatið þá fá þau verðlaun  í lok leiksins 1. september.

Nánar er fjallað um málið í í sérblaði Viðskiptablaðsins, Bílar. Áskrifendur geta lesið viðtalið í heild hér.