Með sýningunni er lögð áhersla á eðli drottningarinnar í gegnum grafík, orðatiltæki og upplifun. Drottningar birtast í ótal myndum, en á HönnunarMars verður gerð tilraun til að draga fram þá einu sönnu.

Hvað veitti þér innblástur fyrir sýninguna Drottningar, og hvað viltu að gestir upplifi?

Mér fannst ég sjá bara drottningar út um allt og í öllu, Elísabet Englandsdrottning fellur frá og allur heimurinn fylgist með því og syrgir hana enda enginn setið jafnlengi að krúnunni og hún. En það var aðallega eldri dóttir mín sem varð svona minn helsti innblástur fyrir sýninguna. Hún var alltaf að kalla mig drottningu og það var eitthvað svo ofurfallegt að vakna á morgnana við: „Mamma þú ert drottningin mín“. Hún sjálf að sjálfsögðu prinsessa þá í sama samhengi. Á svipuðum tíma fékk hún alveg gífurlega mikinn áhuga á skák og var alltaf að passa upp á drottninguna sína, henni fannst kóngurinn ekkert merkilegur – hann getur bara fært sig einn reit en drottningin má gera það sem hún vill. Svo fór ég í kjölfarið að heyra þetta út um allt í tónlist, í náttúrunni og dýraríkinu en við notum hugtakið líka í tengslum við íþróttir eins og sunddrottning, hlaupa- drottning, skíðadrottning og svona gæti ég talið áfram.

Svo eru líka fegurðardrottningar, álfadrottningar, dragdrottningar og drottningar krúnunnar. Þegar það var búið að planta öllum þessu litlu fræjum hjá mér að þá varð ég einhvernveginn að setja þetta saman og koma þessu frá mér.

Hvaða orðatiltæki eða myndmál notast þú við í verkunum, og hvernig vinna þau saman til að skapa sterka heild?

Ég reyni að sýna fram á hvernig við notum orðið drottning í gegnum verkin en breyti líka orðatiltækjum sem tengjast ekki drottningu beint eins og t.d. tvö verk sem eru með beina skírskotun í Drottinn þar sem ég breyti orðinu í drottning og er þá að vinna með „Drottning blessi heimilið“ og „Drottning er minn hirðir“. En ég tengi líka persónur úr okkar lífi við drottninguna eins og ‘Systir mín er drottning’ eða ‘Amma mín er drottning’. En það sem mig langaði helst að gera var að búa til skemmtilega sýningu, með sterkum litum og smá stemmningu.

Mér hefur fundist auðveldara að fara út í drama og sorg þegar ég er að skapa en er markvisst að vinna í því að vera ekki eins alvarleg og draga húmorinn meira inn í verkin mín og geri tilraun til að endurspegla það með sýningunni sjálfri og verkunum.

Viðtalið við Þuru Stínu er að finna í nýjasta tölublaði Eftir vinnu sem kom út á miðvikudag.

Hér er viðtalið í heild fyrir áskrifendur Viðskiptablaðsins.