Lands­rétt­ur staðfesti í byrjun apríl sýknu Trausta Hafliðason­ar, rit­stjóra Viðskipta­blaðsins og Myllu­set­urs ehf., út­gef­anda sama blaðs, í meiðyrðamáli sem lögmaður­inn Lúðvík Berg­vins­son höfðaði. Jónas Fr. Jónsson, lögmaður Lúðvíks, sótti um áfrýjunarleyfi til Hæstaréttar Íslands, sem í dag hafnaði beiðninni.

Lúðvík höfðaði málið í sumarið 2020 vegna um­mæla, sem birtust  í skoðanap­istl­in­um Óðni í Viðskiptablaðinu í apríl sama ár. Í pistlinum var fjallað um störf Lúðvíks sem óháðs kunnáttumanns fyr­ir Sam­keppn­is­eft­ir­litið vegna sátt­ar sem N1 og Festi gerðu við eft­ir­litið þegar fé­lög­in sam­einuðust. Var fjallað um kostnað Festi vegna starfa Lúðvíks en á þeim tíma hafði hann fengið 33 milljónir greiddar frá Festi. Einnig var fjallað um tengsl hans við aðstoðarforstjóra Samkeppniseftirlitsins.

Fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur stefndi Lúðvík vegna þessara ummæla:

A: „Við blas­ir að efa­semd­irn­ar um Lúðvík voru ekki minni, sér­stak­lega vegna vinátt­unn­ar við aðstoðarfor­stjór­ann. Því jafn­vel þó svo hann hafi þar hvergi komið nærri að nokkru leyti, þá leit það ekki þannig út og burt­skýr­ing­in kom ekki fyrr en eft­ir að efa­semd­irn­ar höfðu komið fram á op­in­ber­um vett­vangi. Sem sagt um sein­an. Fyr­ir þá vini báða, Lúðvík og Ásgeir, Sam­keppn­is­eft­ir­litið og góða stjórn­sýslu."
B: „Þess­ar frétt­ir af Sam­keppn­is­eft­ir­lit­inu og óheyri­leg­um kostnaði við eft­ir­lit með samruna eru án efa til­efni í einn safa­rík­an Kveiks-þátt. Óðinn hlakk­ar raun­ar til að sjá Helga Selj­an rann­saka þessa hliðstæðu. Hann get­ur varla látið svona tæki­færi fram hjá sér fara. Þeim virðist svipa sam­an hjört­un­um, í Namib­íu og Borg­ar­túni."
C: „Öll skynsemis- og rétt­læt­is­rök virðast hníga að því að Festi kæri kunn­áttu­mann­inn fyr­ir til­hæfu­lausa reikn­inga."

Fyrir Landsrétti var síðan eingöngu stefnt vegna ummæla C.

Ákvörðun Hæstaréttar

Í ákvörðun Hæstaréttar segir að í  „dómi Landsréttar kom fram að þegar orðalag ummælanna og efni þeirra væri virt í heild yrði ekki talið að þau fælu í sér fyrirvaralausa staðhæfingu um refsivert athæfi en í svokallaðri skoðanagrein af því tagi sem málið varðaði yrði að láta fjölmiðlum nokkurt svigrúm til að ögra og færa í stílinn. Var því fallist á að ummælin fælu í sér gildisdóm þess sem þau ritaði en ekki staðhæfingu um staðreyndir. Jafnframt var fallist á að sá gildisdómur sem í ummælunum fælist ætti sér næga stoð í staðreyndum og að tenging þeirra við fyrri umfjöllun annarra fjölmiðla væri augljós. Þá vísaði rétturinn til þess að leyfisbeiðandi væri fyrrverandi alþingismaður en ummælin sem málið varðaði lytu þó ekki að störfum hans á vettvangi stjórnmála. Allt að einu yrði ekki framhjá því litið að hann væri þjóðþekktur einstaklingur."

Ennfremur segir í ákvörðun Hæstaréttar að ekki verði séð að dómur Landsréttar sé rangur og því var beiðni Lúðvíks og hans lögmanns hafnað.

Vil­hjálm­ur H. Vil­hjálms­son lögmaður var verj­andi Trausta og út­gáfu­fé­lags Viðskipta­blaðsins í málinu. Jón Magnússon var lögmaður Lúðvíks fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur en Jónas Fr., sonur Jóns, fyrir Landsrétti.