Landsvirkjun hefur ákveðið að áfrýja dómi héraðsdóms Reykjavíkur frá 15. janúar sl. þar sem virkjunarleyfi Hvammsvirkjunar var fellt úr gildi og óska eftir því að málið fari beint til Hæstaréttar.

Í tilkynningu segir að ástæða áfrýjunarinnar sé að Landsvirkjun telji dóminn í meginatriðum rangan og að því fari fjarri að hægt sé að túlka vilja löggjafans á þann hátt sem þar er gert.

„Hefði það verið ætlun löggjafans að lög um stjórn vatnamála skyldu standa í vegi fyrir nýjum vatnsaflsvirkjunum á Íslandi sem og öllum öðrum stærri framkvæmdum, s.s. brúargerð, flóðvarnargörðum, dýpkun hafna ofl. sem kunna að hafa áhrif á vatnshlot, hefði það verið ein stærsta pólitíska ákvörðun þess tíma. Hvergi sjást merki þess í skjölum eða umræðum á Alþingi á þeim tíma að löggjafinn hafi haft hug á að umbylta málum með þeim hætti,“ segir í tilkynningu.

Þar að auki segir í tilkynningu Landsvirkjunnar:

Þvert á móti er þrennt alveg ljóst þegar ferill laganna á Alþingi er skoðaður:

i) Tilgangur löggjafarinnar var að innleiða vatnatilskipunina án nokkurra efnislegra breytinga.

Um breytingartillögur nefndarinnar kemur eftirfarandi t.a.m. fram í ræðu Marðar Árnasonar, þáverandi þingmanns Samfylkingar og framsögumanns umhverfisnefndar: „Að auki leggur nefndin til ýmsar efnisbreytingar sem ekki er fjallað um hér, minni háttar, og þar að auki ýmsar lagatæknilegar breytingar og málfarsbreytingar sem þörf er á við spánnýja löggjöf.“

ii) Tilgangur laga um stjórn vatnamála er ekki að koma í veg fyrir allar framkvæmdir sem hafa áhrif á vatnshlot.

Úr ræðu Birgis Ármannssonar, þáverandi fulltrúa Sjálfstæðisflokks í nefndinni, um málið:

„...um það hafa ekki verið hörð pólitísk átök. Fremur hefur verið deilt um orðalag og slíka þætti sem ekki varða neina meginstefnu.“

iii) Ekkert bendir til þess að löggjafinn hafi vísvitandi ætlað að þrengja enn frekar skilyrði fyrir vatnsaflsvirkjunum en vatnatilskipunin mælir fyrir um.

  1. júlí 2015 samþykkti Alþingi þingsályktun sem færði Hvammsvirkjun úr biðflokki í orkunýtingarflokk rammaáætlunar. Slík ályktun hefði tæplega náð fram að ganga ef löggjafinn ætlaði að haga stjórn vatnamála á þann veg að koma beinlínis í veg fyrir að virkjunin yrði að veruleika.