Agla Eir Vil­hjálms­dóttir, lög­fræðingur hjá Við­skipta­ráði, segir breyttar á­herslur í rekstri hins opin­bera eru í senn nauð­syn­legar og tíma­bærar, enda þróunin ekki sjálf­bær til lengdar.

„Seðla­banki Ís­lands hefur gefið skýr skila­boð um að tryggja þurfi meira að­hald í ríkis­fjár­málunum. Á sama tíma er halli á fjár­lögum sem nemur um 4% af lands­fram­leiðslu, verð­bólga í tæpum 10% og hag­vöxtur mælist um 6%. Staðan er ekki beint frá­bær,” skrifar Agla í aðsendri grein.

Ríkis­stjórnin kynnti ný­lega til­lögur til að vinna gegn verð­bólgunni en Agla bendir á að þær miða flestar við tíma­bilið 2024-2028 „og veru­leikinn er sá að boðaðar að­gerðir eru fremur smáar í sniðum í stóra sam­henginu.”

„Væntingar flestra stóðu til að stigið yrði fast til jarðar sam­stundis, enda þörfin mikil. Þörfin er raunar mikil óháð nú­verandi efna­hags­á­standi,” skrifar Agla.

IMD við­skipta­há­skólinn í Sviss birti í gær niður­stöður á sam­keppnis­hæfni ríkja. Ís­land stendur í stað í ár, í 16. sæti.

Sam­­kvæmt IMD dregur mest úr skil­­virkni hins opin­bera á milli ára, þar sem Ís­land fellur úr 14. sæti niður í það ní­tjánda og hafnar þannig níu sætum neðar en meðal­­­tal Norður­landanna.

„Skil­­virkni hins opin­bera hefur raunar ekki mælst lægri í átta ár. Á­­stæða þess er meðal annars nei­­kvæð þróun reglu­­verks þar sem Ís­land fellur um sex sæti á milli ára; og stofnanaum­gjarðar þar sem Ís­land fellur um alls níu sæti,“ segir í úttektinni.

„Ljóst er að um­svif hins opin­bera hafa vaxið hratt á síðustu árum, á skjön við þróun einka­geirans. Það er ekkert launungar­mál að hið opin­bera hefur farið fram úr þeim launa­hækkunum sem samið hefur verið um á al­mennum markaði undan­farinn ára­tug, sem hafa verið langt um­fram það sem sam­rýmist verð­bólgu­mark­miði og verð­mæta­sköpun,“ segir Agla.

Aðeins Svíar með þryngri skattbyrði

Hún bendir á að laun starfs­manna sveitar­fé­laga hækkað um rúm 40% frá árs­byrjun 2019 og ríkis um tæp 30%. Þessi þróun hefur orðið til þess að Ís­land ver tæpum 16% af verð­mæta­sköpun í laun opin­berra starfs­manna, saman­borið við 11% meðal­tal ESB ríkja meðal OECD.

„Mikla skatt­heimtu þarf til þess að standa undir miklum út­gjöldum. Skatt­tekjur hins opin­bera eru um 32% af lands­fram­leiðslu og að­eins Svíar eru með þyngri skatt­byrði. Hvar endar þetta? Þjóðin eldist og hið opin­bera stendur frammi fyrir enn meiri á­skorunum þegar kemur að út­gjöldum í fram­tíðinni.,“ skrifar Agla og bendir á að OECD spáir því að út­gjöld til heil­brigðis­mála muni tvö­faldast á næstu ára­tugum.

Það megi þó ekki gleyma áskorunum sem bíða á öðrum sviðum en opin­ber út­gjöld og skatt­heimta eru í hæstu hæðum.

„Haldi þessi vöxtur um­svifa á­fram með sama hætti og verið hefur kemur að þeim tíma­punkti að skatt­greiðslur standa ekki undir rekstri hins opin­bera, eða við­varandi út­þensla mun koma harðar niður á þjónustu­hlut­verki hins opin­bera.“

„Mikil­vægasta verk­efni stjórn­valda er að skapa sem hag­felldasta um­gjörð verð­mæta­sköpunar þannig að lífs­kjör geti á­fram batnað hér­lendis. Í því felst meðal annars að fjár­munir hins opin­bera séu nýttir á skyn­sam­legan máta. Við höfum ein­fald­lega ekki efni á öðru en að stjórn­völd sýni stefnu­festu og stígi fastar til jarðar. Leita þarf allra leiða til hag­ræðingar, aukinnar skil­virkni og ekki síst skoða for­gangs­röðun út­gjalda. Í því efna­hags­á­standi sem nú ríkir er tíma­bært að ræða þessi sí­vaxandi um­svif hins opin­bera og kalla eftir því að farið sé betur með peninga skatt­greið­enda,“ skrifar Agla að lokum