Enn er allt í háalofti á Alþingi og stjórnarliðar gera sig líklega til þess að þrýsta kjarnorkuhnappinn svokallaða og beita 71. grein þingskaparlaga til þess að binda enda á umræður um veiðigjöld og jafnvel fleiri mál og knýja fram atkvæðagreiðslu.
Þó svo að þingleg meðferð á veiðigjaldafrumvarpi Hönnu Katrínar Friðriksson atvinnuvegaráðherra hafi sýnt svo ekki verður um villst að það er ekki án galla og styðst við vafasama útreikninga virðist það orðið sjálfstætt markmið ríkisstjórnarinnar að sýna að hún ræður för og að meirihlutinn þurfi ekkert tillit að taka til minnihlutans, hvað sem þingsköp eða stjórnarskrá kunna að hafa að segja. Það skiptir engu máli að fórnarkostnaðurinn sé alvarleg atlaga að verðmætasköpun í landinu og þingræðinu í þokkabót.
Í þessu samhengi má nefna að hrafnarnir sáu grein eftir Þórð Snæ Júlíusson, framkvæmdastjóra þingflokks Samfylkingarinnar, sem sagður er arkitektinn að sjávarútvegsstefnu ríkisstjórnarinnar, á Vísi í vikunni. Þar segir: „Ný ríkisstjórn vildi reikna rentu sína af auðlind í sinni eigu út á annan hátt en gert hefur verið og öll líkindi stóðu til þess að það myndi skila ríkissjóði auknum tekjum.“ Það vekur athygli hrafnanna að þar skrifar Þórður í þátíð. Er það til marks um að stjórnarliðar hafi gert sér grein fyrir að frumvarpið muni leiða til lægri skattheimtu þegar allt er yfir staðið en samt verði að fara fulla ferð áfram?
Huginn og Muninn er einn af föstum ritstjórnardálkum Viðskiptablaðsins. Þessi birtist fyrst í blaðinu sem kom út 9. júlí 2025.
