Sigurður Sævar Magnúsarson er ungur og metnaðarfullur myndlistarmaður sem hefur markað sér stóran sess í íslenskri listasenu. Þrátt fyrir ungan aldur hefur hann skarað fram úr með sjálfstæðum vinnubrögðum og djúpri ástríðu fyrir sköpun.
Sigurður Sævar er í forsíðuviðtali í nýjasta tölublaði Eftir vinnu.
Sigurður hyggst flytja til Hollands í mars, en löngunin til að mynda frekari tengsl í Evrópu hefur lengi verið til staðar. „Hugmyndin var alltaf að hafa annan fótinn úti að vinna og helst í Hollandi,“ segir hann. Tækifærið kom skyndilega þegar listsafnari bauð honum að flytja inn á heimili sitt.
„Þegar ég útskrifaðist úr skólanum sýndi ég myndirnar mínar á útskriftarsýningunni þar og flutti þær svo heim um sumarið. Nokkrum mánuðum síðar, þegar ég var í bústað í Grímsnesinu, hringdi manneskja frá virtu hollensku galleríi, Ron Mandos,“ rifjar hann upp. Þar er á hverju ári haldin samsýning, Best of Graduates, þar sem 20 listamenn eru valdir. „Ég hugsaði: Guð minn góður, hvar eru verkin mín?“ segir hann og hlær.
„Þau voru enn á vörubretti einhvers staðar, í Haag, Rotterdam eða jafnvel á miðju Atlantshafi.“ Sem betur fer fundust þau fljótt, og Sigurður flaug með þau beint út. Á opnuninni hitti Sigurður par sem sem hafði mikil áhrif á næstu skref í hans lífi. „Þarna komu inn hjón, ákaflega glæsileg, nánast eins og þau svifu í gegnum salinn. Allir voru að heilsa þeim, þau voru svo elegant.“ Hjónin gengu beint til Sigurðar og spurðu hvort hann hefði málað verkin sem hann stóð við. „Ég svaraði játandi og þau sögðu mér að þau hefðu keypt af mér verk og ætluðu að hengja það fyrir ofan sundlaugina sína.“ Þau buðu honum í heimsókn næst þegar hann kæmi til Hollands. „Síðan þá hef ég heimsótt þau nokkrum sinnum. Þau búa í risastórri villu sem maðurinn hannaði sjálfur. Húsið er eins og listasafn og þau halda þar reglulega sýningar. Á lóðinni er líka listamannaskáli þar sem þau bjóða listamönnum að dvelja. Þegar ég heimsótti þau síðast, buðu þau mér að koma þarna og búa.“
Þetta býður upp á mikla möguleika fyrir Sigurð. „Eftir þessa sýningu í Ron Mandos hafa erlend gallerí haft samband og beðið um portfólíuna mína. Mér hefur ekki fundist ég vera með nógu heilsteypt safn til að setja saman portfólíu. Þess vegna er þessi ferð mikilvæg – að þróa hugmyndirnar mínar og taka næstu skref í Evrópu,“ segir hann.
Að lokum bætir Sigurður við hlæjandi: „Þegar maður fer í hádegisverð á La Primavera og þarf að heilsa tíu borðum áður en maður fær sér sæti, þá er kannski kominn tími til að halda á ný mið. Kannski finn ég líka loksins þjáninguna sem ég hef verið að eltast við.“
Viðtalið við Sigurð Sævar er að finna í nýjasta tölublaði Eftir vinnu sem kom út í dag.
