Lars Lyse, for­stjóri danska hönnunar­fyrir­tækisins Boli­a, segir að á bak við árangur sinn í við­skiptalífinu sé saga persónu­legs upp­gjörs, þrot­laus sjálfs­skoðun og djúp ábyrgðar­til­finning gagn­vart lífinu.

Í viðtali við Børsen fer Lyse yfir vægast sagt óvenju­legt lífs­hlaup sitt og hvernig hann endaði sem for­stjóri fyrir­tækis með 27,5 milljarða króna veltu sam­kvæmt síðasta árs­reikningi.

Þegar Lyse var ellefu ára gamall varð hann fyrir bíl á leið sinni í skólann. Áreksturinn kastaði honum 25 metra og hann lá með höfuðkúpu­brot, lífs­hættu­lega slasaður.

Í þrjár mínútur var hann líf­laus áður en sjúkra­flutninga­menn komu honum aftur til lífs. Þessi dramatíska reynsla varð hans eigin upp­hafs­punktur.

„Ég var gjör­sam­lega brotinn, líkam­lega og and­lega, en eftir það varð ég óbugandi. Ef ég gat lifað þetta af, gat ég lifað hvað sem er af,“ segir hann.

Áfallið fylgdi Lyse þó í gegnum ung­lingsárin og upp­lifði hann tómarúm og gremju. Hann var klár í skóla en á heimilinu var lítið um peninga og ekkert skipu­lag. Hann gerðist inn­brotsþjófur og stal bílum.

Hann segist ekki hafa verið með neina framtíðarsýn þangað til hann hjólaði fram hjá fal­legu ein­býlis­húsi í Brabrand og sá í garðinum börn leika sér í vatns­stríði. Það var sól­ríkur dagur, grillað og hlæjandi for­eldrar á veröndinni.

„Þetta var eins og aug­lýsing fyrir fjöl­skyldu­gildi og öryggi, eitt­hvað sem ég hafði aldrei sjálfur upp­lifað. Ég staldraði við, starði í gegnum lim­gerðið og hugsaði: Ef ég ætla að fá þetta, þarf ég að búa það til sjálfur.“

Þetta augna­blik varð kveikja að lífs­breytingu. Hann hætti í glæpum og byrjaði að leita að leið út.

Vann ást fyrrverandi að nýju

Lars Lyse fór fljótt út á vinnu­markað. Fyrsta al­vöru starfið fékk hann hjá Dansk Super­mar­ked árið 1987, þá aðeins rétt rúm­lega tvítugur. Þar lærði hann grund­vallar­at­riði verslunar og rekstrar og komst að því að honum líkaði vel við að stjórna og skapa ferla. Hann vann sig upp sem deildar­stjóri og starfaði þar í átta ár.

Lars Lyse Hansen forstjóri Bolia.
Lars Lyse Hansen forstjóri Bolia.

Næstu árin færði hann sig yfir til Ikea. Þar upp­göt­vaði hann kraftinn sem felst í alþjóð­legum vöru­merkjum og menningu fyrir­tækja. Hann lærði að halda jafn­vægi milli staðbundins skyn­bragðs og hnattrænnar stefnu, kunnátta sem síðar varð kjarninn í um­breytingu Boli­a.

Sem yfir­maður alþjóð­legra úti­búa hjá Ikea bjó Lyse með fjöl­skyldu sinni í Belgíu.

En of mikil fjar­vera og vinnuálag eyðilagði hjóna­bandið. Þáverandi eigin­kona hans flutti aftur til Dan­merkur með dætur þeirra en Lyse sat eftir með son sinn.

Ákveðinn í að vinna ást hennar aftur keyrði hann viku­lega á milli landanna. Að lokum tókst honum að ná henni aftur en að þessu sinni var sam­bandið á hennar for­sendum. Þannig hófst nýtt líf í Dan­mörku.

„Hústónlist læknar allt“

Árið 2005 tók Lyse við sem for­stjóri Boli­a, sem þá var lítil hús­gagna­verslun með tíu starfs­menn og óljósa framtíð.

Strax í byrjun var tekin djörf ákvörðun: Allt vöruúr­val skyldi endur­hannað og stefnt skyldi að því að verða hrein­ræktað hönnunar­hús, byggt á norrænum gæðum og skýrum stíl.

Í dag er Boli­a alþjóð­legt lífs­stíls­merki með verslanir um alla Evrópu og ár­sveltu upp á 1,43 milljarða danskra króna sem sam­svarar um 27,5 milljörðum króna á gengi dagsins.

Þegar Lars tók við stjórn Bolia störfuðu tíu manns hjá fyrirtækinu.
Þegar Lars tók við stjórn Bolia störfuðu tíu manns hjá fyrirtækinu.

Samhliða störfum sínum sem forstjóri Bolia er Lyse plötusnúður og mikill áhugamaður um hústónlist. Þeir sem hafa heimsótt verslanir Bolia í Danmörku ættu að vita þetta endar hljómar hústónlist í þeim öllum.

„Hústónlist læknar allt,“ segir Lyse og brosir hlý­lega að blaðamanni Børsen.

Að skrifa sjálfum sér bréf

Á hverju ári frá árinu 2008 hefur Lyse skrifað bréf til sjálfs sín, ein­læg skila­boð um ótta, von, mistök og vonir.

Hann les þau aðeins einu sinni, ári síðar, og skrifar nýtt. Þau veita honum yfir­sýn yfir eigin þroska og minna hann á að lífið er sam­bland vonar og óvissu, hug­rekkis og breyti­leika.

Í skrif­borðs­skúffunni á heimili sínu geymir Lyse USB-lykil sem hann kallar „dauða­kubbinn“.

Þar eru bréfin, lykil­orð, fjár­hags­upp­lýsingar – og skila­boð til ást­vina ef eitt­hvað skyldi koma fyrir. Það snýst ekki um ótta, heldur ábyrgð og skýr­leika.

„Ef þú vaknar einn daginn og þekkir ekki lengur sjálfan þig og því lífi sem þú lifir, þá er aðeins ein leið út: Breyttu um stefnu.“