Fylgni milli bandaríkjadals og ávöxtunarkröfu á bandarískra ríkisskuldabréfa hefur rofnað að mati fjárfesta sem nú efast um trúverðugleika efnahagsstefnu Bandaríkjanna, samkvæmt Financial Times.
Þróunin markar breytingu frá hefðbundnu mynstri síðustu ára, þar sem fylgnissamband var milli vaxta og Bandaríkjadals.
Frá því að Donald Trump Bandaríkjaforseti tilkynnti um nýja verndartolla í byrjun apríl hefur ávöxtunarkrafa 10 ára ríkisskuldabréfa hækkað úr 4,16% í 4,42%.
Á sama tíma hefur bandaríkjadalur veikst um 4,7% gagnvart helstu gjaldmiðlum, samkvæmt vísitölu sem mælir gengi dals gagnvart helstu viðskiptagjaldmiðlum heims.
Við hefðbundnar markaðsaðstæður er hækkun ávöxtunarkröfu yfirleitt túlkuð sem merki um sterkan hagvöxt, sem styrkir gjaldmiðilinn þar sem hún dregur að erlenda fjárfestingu.
Nú er hins vegar litið svo á að hærri vextir endurspegli aukna fjárhagslega áhættu og óvissu í bandarísku efnahagsumhverfi.
„Ef vextir hækka vegna aukins áhættuálags á ríkissjóð, frekar en vegna styrkingar hagkerfisins, getur dollarinn veikst en það minnir frekar á hegðun markaða í þróunarlöndum,“ segir Shahab Jalinoos, yfirmaður gjaldmiðlastefnu G10 hjá UBS.
Vaxtaálag tryggingar eins og í Grikklandi
Torsten Sløk, aðalhagfræðingur hjá fjárfestingafélaginu Apollo, bendir á að skuldatryggingarsamningar fyrir bandarísk ríkisskuldabréf (e. credit default swaps, CDS) hafi hækkað verulega.
Skuldatryggingarsamningar gefa til kynna hversu mikið það kostar að tryggja sig gegn greiðslufalli ríkissjóðs og eru gjarnan notaðir sem mælikvarði á mat markaðarins á lánshæfi ríkja eða fyrirtækja.
Þegar vaxtaálag tryggingarinnar (e. CDS-spread) hækkar endurspeglar það aukna vantrú fjárfesta á getu viðkomandi skuldara, í þessu tilviki Bandaríkjanna, til að standa í skilum með skuldbindingar sínar.
Samkvæmt greiningu Sløks er tryggingakostnaðurinn nú sambærilegur við samninga tengda við skuldsett ríki á borð við Grikkland og Ítalíu.
Truflun á hefðbundinni verðmyndun skuldabréfa og Bandaríkjadals kemur á sama tíma og fjárfestar endurmeta bandarískir eignir í eignasöfnum sínum.
Áherslur Trumps um frekari útgjöld og skattalækkanir hafa vakið spurningar um sjálfbærni ríkissjóðs og nýleg lækkun lánshæfismats Bandaríkjanna af hálfu Moody’s hefur aukið þær efasemdir.
Að sama skapi hefur gagnrýni Trump á seðlabankastjórann, Jerome Powell, og opinber þrýstingur á vaxtalækkanir dregið úr trú fjárfesta á sjálfstæði peningastefnunnar.
„Traust til dollarans byggir á stöðugum stofnunum, réttarríki og fyrirsjáanleika. Ef þetta er rofið veikist grundvöllurinn undir stöðu dollarans sem forðagjaldmiðils heimsins,“ segir Michael de Pass, yfirmaður vaxta- og skuldabréfaviðskipta hjá Citadel Securities.
Skortselja Bandaríkjadal
Andreas Koenig, yfirmaður gjaldmiðlaviðskipta hjá Amundi, segir að þróunin skekki hefðbundna áhættustýringu.
Á síðustu árum hafi langtímahald í bandaríkjadölum jafnað út sveiflur í öðrum eignaflokkum og þannig veitt jafnvægi í fjölþættum eignasöfnum.
„Ef dollarinn hættir að virka sem vogarafl gegn áhættu, þá eykst áhættan í eignasafni í heild, þetta breytir forsendum fjárfestinga,“ segir Koenig.
Greiningardeild Goldman Sachs tekur undir þetta og segir í nýlegri grein að núverandi samband hærri vaxta, veikari gjaldmiðils og lækkandi hlutabréfaverðs ógni bæði skuldabréfum og hlutabréfum sem hefðbundnum áhættuvarnarleiðum.
Ein af ástæðum veikara gengis dollarans er vaxandi tilhneiging fjárfesta til að verja sig gegn gjaldmiðlasveiflum með því að taka skammtímastöður gegn dalnum.
Goldman Sachs telur því rétt að fjárfestar undirbúi sig fyrir áframhaldandi veikingu bandaríkjadals og íhugi að beina fjárfestingum að gjaldmiðlum á borð við evru, japanska jeni og svissneska franka.
