Hundrað ára skuldabréf Argentínu, sem voru kölluð „heimskasta fjárfesting í heimi“, hafa skilað mun betri ávöxtun en flestir þorðu að vona en bréfin sýna að áhættusamar fjárfestingar geta oft borgað sig. samkvæmt The Wall Street Journal.
Árið 2017 gaf Argentína út 100 ára skuldabréf í Bandaríkjadölum, en mörgum þótti óskynsamlegt að fjárfesta í svo löngum skuldabréfum frá landi sem hafði ítrekað lent í greiðslufalli.
Þeir sem keyptu bréfin voru gerðir að aðhlátursefni fyrir barnaskap sinn, og rétt eins og gagnrýnendur spáðu, fór Argentína í greiðslufall aðeins þremur árum síðar.
Engu að síður hefur þessi fjárfesting reynst arðbær. Þrátt fyrir að markaðsverð skuldabréfanna hafi fallið um fjórðung hafa háir vextir bréfanna bætt það upp.
Hefðu fjárfestar endurfjárfest vaxtagreiðslurnar í sömu skuldabréfum, hefðu þeir hagnast vel yfir 50%.
Til samanburðar hafa 30 ára bandarísk ríkisskuldabréf tapað um 10% af virði sínu á sama tíma, en ríkisskuldabréfavísitala Bandaríkjanna hefur aðeins skilað lítilli ávöxtun.
Þessi þróun undirstrikar þrjár mikilvægar lexíur fyrir fjárfesta að mati WSJ: Þegar áhættur eru augljósar eru þær oft verðlaunaðar, jafnvel þegar áhættur eru ekki sýnilegar eru þær samt til staðar og pólitísk umbylting er ófyrirsjáanleg.
Saga Argentínu er löng og sveiflukennd þegar kemur að skuldum. Landið lenti fyrst í greiðslufalli aðeins 11 árum eftir að hafa fengið sjálfstæði frá Spáni árið 1816 og hefur alls orðið gjaldþrota níu sinnum síðan þá.
Samt halda fjárfestar áfram að lána því fé, því rétt verðlagður áhættuvöxtur getur skilað ágætis ávöxtun.
Rannsóknir hafa sýnt að skuldir áhættusamra ríkja hafa til lengri tíma litið skilað betri ávöxtun en örugg ríkisskuldabréf Bandaríkjanna eða Bretlands, þrátt fyrir tíð greiðsluföll.
Hins vegar er mikilvægt að fjárfestar séu tilbúnir til að þola miklar sveiflur. Í lægð skuldabréfanna árið 2020 hafði virði þeirra fallið um 75%.
En þeir sem héldu bréfunum eiga nú síðasta orðið, því samanlögð verðmæti skuldabréfanna og vaxtagreiðslna hafa nú farið yfir upphaflega fjárfestingu.
Jafnvel meira en það, þau hafa skilað mun betri ávöxtun en „örugg“ bandarísk ríkisskuldabréf.
Ein af ástæðunum fyrir þessari endurreisn er stefna nýs forseta Argentínu, Javier Milei, sem hefur tekið til stórfelldra niðurskurðaraðgerða í opinberum rekstri án þess að tapa vinsældum.
Þessi stefna hefur aukið traust markaðarins og gæti leitt til þess að Argentína muni brátt geta gefið út ný skuldabréf á alþjóðamarkaði án stuðnings Alþjóðagjaldeyrissjóðsins.
Í samanburði hafa löng ríkisskuldabréf í þróuðum ríkjum reynst skaðleg fjárfesting.
Fjárfestar sem keyptu 40 ára japönsk ríkisskuldabréf þegar vextir voru í lágmarki árið 2019 hafa tapað helmingi fjárfestingar sinnar í jenum og 65% í bandaríkjadölum vegna gengisfalls.
Bresk 50 ára skuldabréf hafa tapað enn meira og 30 ára bandarísk ríkisskuldabréf hafa tapað 45% af virði sínu frá upphafi heimsfaraldursins.
Alversta fjárfestingin hefur þó verið 100 ára skuldabréf Austurríkis, sem var gefið út árið 2019 án vaxta, en hefur tapað yfir 90% af virði sínu síðustu fimm ár.
Þessi dæmi sýna að „örugg“ skuldabréf eru ekki alltaf örugg þegar verðbólga og vaxtahækkanir leiða til verðfalls. Þau minna einnig á að pólitísk óvissa getur haft ófyrirsjáanleg áhrif á markaði.
Stefna Mileis hefur verið óvænt velgengni, en fáir fjárfestar myndu þora að spá því að Argentína sleppi alveg við framtíðargreiðslufall.
Þrátt fyrir það hefur fjárfestingin í 100 ára skuldabréfunum reynst mun betri en margir bjuggust við og veitt verðmæta lexíu um verðmæti áhættu í fjárfestingum.
