Laun og hlunnindi bandarískra for­stjóra vekja sí­fellt meiri at­hygli og gagn­rýni, bæði vegna um­fangs þeirra og skorts á aðhaldi hlut­hafa. Nú eru hins vegar uppi áform um að draga úr upp­lýsinga­skyldu um greiðslur til æðstu stjórn­enda, sem gæti tor­veldað gagn­rýna um­ræðu og dregið úr ábyrgð, sam­kvæmt Financial Times.

For­stjórar fyrir­tækja á S&P 500-vísitölunni þéna að meðaltali 16 milljónir Bandaríkja­dala á ári eða meira en tvöfalt það sem sam­bæri­legir stjórn­endur fá hjá fyrir­tækjum í FTSE 100 í Bret­landi.

Í þessum greiðslum leynast einnig hlunnindi sem mörgum þykja úr hófi:

Sumit Sing­h, for­stjóri Chewy, sem selur dýrafóður á netinu, fékk sam­tals 29,3 milljónir dala á síðasta ári, þar af voru 424 þúsund dalir í bif­reiða­hlunnindi og rúm­lega eina milljón dala í öryggis­gæslu sem inni­hélt meðal annars „máltíðir og dag­peninga“ fyrir líf­verði hans.

Geor­ge Kurtz, for­stjóri Crowd­Stri­ke, naut 35 milljóna launa­pakka sem inni­hélt tæp­lega milljón dala í einkaþotu­ferðir og kostnað við keppnis­bíl sem hann sjálfur ekur og keppir á.

David Zaslav, for­stjóri Warner Bros Discovery, hlaut sam­tals nær 52 milljónir dala í laun þrátt fyrir 11,5 milljarða dala tap fyrir­tækisins árið 2024. Meðal hlunninda voru 250 klukku­stundir í einkaþotu (metnar á 814 þúsund dali), 51 þúsund dali í ferða­kostnað vegna persónu­legra gesta til Ólympíu­leikanna í París og nærri ein milljón dala í persónu­lega öryggisþjónustu.

Tak­markað aðhald hlut­hafa

Þrátt fyrir háar upp­hæðir hafa hlut­hafar al­mennt sýnt lítið aðhald. Á þessu ári hafa 95% fyrir­tækja á S&P 500 fengið samþykki hlut­hafa fyrir launapökkum sínum í svo­kölluðum „say on pay“-at­kvæða­greiðslum.

Ein undan­tekningin er Warner Bros Discovery, þar sem 59% hlut­hafa felldu ný­lega ráð­gefandi at­kvæða­greiðslu um laun Zaslavs.

Tveir helstu ráðgjafar hlut­hafa, ISS og Glass Lewis, vöruðu báðir við launa­pakkanum og bentu á að um­bun fyrir slaka frammistöðu gæti grafið undan trúverðug­leika stjórnar.

Þrátt fyrir að stjórnin lýsti yfir að hún tæki niður­stöðunni al­var­lega, hafa margir fjár­festar bent á að árangur­sviðmið stjórn­enda hafi oft verið stillt þannig að þau væru auð­veld­lega náan­leg og jafn­vel lægri en niður­stöður sem fyrir­tækið hafði þegar náð.

Gagnsæið á undir högg að sækja

Nú eru uppi til­lögur innan bandaríska verðbréfa­eftir­litsins (SEC) og á Bandaríkjaþingi um að draga úr upp­lýsinga­skyldu um greiðslur til fram­kvæmda­stjóra.

Meðal annars hefur for­maður SEC, Paul At­kins, spurt hvort núverandi upp­lýsinga­gjöf sé „hag­kvæm.“

Aðrir vilja jafn­framt tak­marka áhrif ráðgjafa­fyrir­tækja eins og Glass Lewis og draga úr aðkomu sjóðs­fjár­festa að „say on pay“-kerfinu.

Með þessum breytingum yrði erfiðara fyrir hlut­hafa að greina laun og hlunnindi stjórn­enda og bregðast við þegar greiðslur teljast úr hófi.

Greinar­höfundar í Financial Times vara við því að minni gagnsæi auki hættuna á mis­notkun og hneykslum.

Þegar greiðslur eru opin­berar og skýrt rökstuddar eiga fyrir­tæki auðveldara með að verja laun for­stjóra. En þegar upp­lýsingar eru duldar vakna grun­semdir um sjálftöku og mis­notkun valds.

Dæmi um slíkt má finna í máli Dennis Kozlowski, fyrr­verandi for­stjóra Tyco, sem hlaut fangelsis­dóm eftir að leki fór í fjölmiðla um eyðslu­samar veislur og stór­felld kaup á lista­verkum með fé fyrir­tækisins.

„Bandaríkja­menn eru gjarnan rausnar­legir í garð for­stjóra en þeir bregðast harka­lega við ef traust þeirra er svikið,“ segir í greininni.