Símakosningin á Eurovison hefur verið töluvert í umræðunni og hafa ýmsir haldið því fram að Ísrael hafi beitt brögðum til að fá jafn góða niðurstöðu og raun ber vitni. Óskuðu nokkur ríki, þar á meðal Noregur og Spánn, eftir upplýsingum frá Sambandi evrópskra sjónvarpsstöðva um kosninguna en engar opinberar sannanir hafa komið fram um að kosningin hafi verið hökkuð.

Á fundi íslenska netöryggisfyrirtækisins Keystrike var fjallað um þessi mál. Ekki einungis var fjallað um Ísrael í þessu sambandi heldur einnig hvort veðmálafyrritæki geti haft fjárhagslegan hag af því að hreyfa við niðurstöðum viðburða eins og t.d. Eurovision. Svo það sé strax tekið fram þá er ekkert sem bendir til þess að þau hafi gert netárásir.

Sjá einnig
Ímyndarhernaður í Evrópu

„Það er ekki óraunhæf kenning að veðmálafyrirtæki gætu haft hagsmuna að gæta þegar kemur að því að hafa áhrif á niðurstöður stórra atburða eins og Eurovision, þar sem tugir milljarða króna fara um veðmarkaði á örfáum dögum,“ segir Jakob Antonsson, netöryggissérfræðingur hjá Keystrike.

„Veðbankar búa yfir dýrmætum gögnum – þeir vita nákvæmlega hvernig heimurinn er að veðja, hvaða lönd eru líkleg í topp 10, og hverjar væntingar almennings eru. Ef raunveruleg úrslit stefna í átt sem gerir aðeins mögulegt að græða lítið, en með smávægilegri hliðrun á röðun – t.d. með því að koma „réttu“ lögunum inn í topp 10 – væri hægt að margfalda hagnaðinn, getur fjárhagsleg hvati orðið mjög skýr."

„Tæknin til að framkvæma slíka hliðrun er þegar til staðar. Ef kostnaðurinn við að framkvæma árásina er t.d. 100 milljónir króna, en ávinningurinn er 30 milljarðar, þá verður það einfalt stærðfræðidæmi fyrir óprúttna aðila.

Þó ekkert bendi beinlínis til þess að veðmálafyrirtæki hafi framkvæmt slíkar árásir, þá ætti þessi möguleiki að kalla á meiri gagnsæi, eftirlit og netöryggi í öllum kerfum sem byggja á rafrænni almenningskosningu. Í þeim tilgangi er brýnt að auka tæknilegt traust og setja strangari reglur um aðgang að slíkum kerfum – ekki síst þegar miklir fjárhagslegir hagsmunir eru í húfi og freistnivandinn því mikill.“

Sjá einnig
Erfitt að rekja árásir til ákveðinna ríkja

Netárásir ríkja

Ríki sem eru í stríðsrekstri nýta upplýsingahernað samhliða „hefðbundnum“ stríðsrekstri til að skapa upplýsingaóreiðu, grafa undan trausti almennings og fegra eigin málstað. Þetta er dæmi um fjölþátta ógnir, þar sem netárásir eru notaðar ásamt sálfræðilegum og pólitískum aðgerðum.

Á fundinum kom fram að helstu ríki, sem hafa staðið að baki slíkum árásum, séu Rússland, Kína, Norður-Kórea og Íran. Þessi ríki nýta netið sem vígvöll þar sem línurnar milli stríðs og friðar eru óljósar. Ríki, fyrirtæki og alþjóðasamfélagið þarf virkilega að efla netöryggi og viðbúnað sinn gegn fjölþáttaógnum í þessum nýja veruleika.

  • Rússland: Þekkt fyrir að framkvæma netárásir sem miða að njósnum og truflunum. Nýlega var opinberað að rússneskur hakkarahópur, nefndur "Laundry Bear", hafi brotist inn í tölvukerfi hollensku lögreglunnar og NATO, og stolið viðkvæmum upplýsingum.
  • Kína: Hefur verið ásakað um umfangsmiklar netnjósnir, þar á meðal þjófnað á hugverkarétti og viðkvæmum gögnum frá fyrirtækjum og stjórnvöldum um allan heim.
  • Norður-Kórea: Tengist netárásum sem miða að fjárhagslegum ávinningi og truflunum. Frægust er WannaCry árásin árið 2017, sem hafði áhrif á tölvukerfi í yfir 150 löndum.
  • Íran: Hefur verið tengt við árásir sem miða að truflunum og njósnum, þar á meðal árásir á bandarísk og evrópsk kerfi.

Nánar er fjallað um málið í Viðskiptablaðinu. Áskrifendur geta lesið fréttina í heild hér.