Það hefur tekist ágætlega að efla umhverfi frumkvöðla og sprotafyrirtækja á Íslandi. Án þess að rekja þá þróun má fullyrða að fjárfestar eru í dag viljugri en áður til að fjárfesta í frumkvöðlastarfi og hraðlar, keppnir og klasar hafa dregið til sín og mótað vaxandi hóp frumkvöðla. Á sama tíma hefur ekki farið jafn mikið fyrir áherslum á frumkvöðlamenntun (e. entrepreneurship education) og möguleikunum og áhrifunum sem í slíkri menntun felast. Hugsanlega er þetta vegna þess að enn eimir af lífseigri staðalímynd um frumkvöðla, sem hverfist jafnan um einstaklinginn, hálfguðlega hetju sem í krafti einhvers konar náðargáfu og einstakra hæfileika, brýtur norm og riðlar sólarganginum einn síns liðs. Fyrir slíkt ofurmenni eru menntun og menntastofnanir í besta falli tímasóun.