Gullhúðun hefur verið til umræðu að undanförnu. Hugtakið vísar til þess þegar íslenskir embættismenn taka gerðir og reglur Evrópusambandsins og gera þær enn meira íþyngjandi en upphaflega stóð til.
Gullhúðun hefur verið til umræðu að undanförnu. Hugtakið vísar til þess þegar íslenskir embættismenn taka gerðir og reglur Evrópusambandsins og gera þær enn meira íþyngjandi en upphaflega stóð til.
Þetta á sér fjölmörg birtingarform en sami þráðurinn rennur gegnum þau öll: Að bjarga náttúrunni.Innleiðing á sjálfbærniregluverki hér á landi fól af einhverjum óskiljanlegum ástæðum í sér kvaðir á jafnvel lítil fjölskyldufyrirtæki fyrirtæki að skila sjálfbærniskýrslum. Evrópusambandið vildi ekki banna afhendingu plastpoka hér á landi en það gerðu hins vegar íslenskir embættismenn.
Þetta lætur embættismönnum líða vel en er öllum öðrum til ama, leiðinda og kostnaðar. Viðskiptaráð metur að kostnaður íslensks atvinnulífs af gullhúðun í tengslum við innleiðingu á sjálfbærniregluverkinu sé um tíu milljarðar á ári. En staða umhverfismála breytist ekkert þó svo að Stigaleiga Suðurnesja skili reglulega inn sjálfbærniskýrslu, svo eitthvað dæmi sé tekið.
Samtök iðnaðarins hafa vakið athygli á þessu undanförnu og teikn eru á lofti um að stjórnmálamenn séu að átta sig á vandamálinu. En forsvarsmenn Landverndar, öflugustu hagsmunasamtök landsins, eru risnir á afturlappirnar. Tý sýnist að málflutningur þeirra byggi á þeirri grunnhugsun að ef reglur eru settar í þágu loftlagsmála þá er það gott algjörlega óháð kostnaði og hvort þær þjóni einhverjum tilgangi í loftlagsmálum.
Þorgerður María Þorbjarnardóttir formaður Landverndar ritaði grein á Vísi á dögunum. Þar réttlætti hún gullhúðun reglugerða vegna þess að það sé verið að þrífa upp „eitt allsherjar jarðefnaeldsneytis- og auðlindafyllerí“.
Þetta er ákaflega barnalegur málflutningur. Ekki síst í ljósi þess að jarðefnaeldsneyti stendur einungis undir níu prósentum af orkunotkun Íslendinga.
Gullhúðar reglugerðir bjarga ekki umhverfinu rétt eins og leiðin til helvítis er vörðuð góðum setningi. Ágætt dæmi um þetta er þegar skipafélögin voru sett undir ETS-kerfið í fyrra.
Það á að vera hvati til þess að minnka losun vegna farmflutninga. Sá hvati var til staðar fyrir en vandinn snýst um að lausnir til orkuskipta í skipaflutningum eru enn óhagkvæmar og dýrar og engir innviðir til staðar hér á landi til að fóstra þá vegferð. Meðan svo er þá veldur þetta eingöngu hærra vöruverði og breytir engu fyrir losun.
Týr er einn af föstum ritstjórnardálkum Viðskiptablaðsins. Þessi birtist fyrst í blaðinu sem kom 7. febrúar 2024.
