Ása K Jónsdóttir vinnur með málverk, teikningar og innsetningarverk. Verk hennar endurspegla áhuga hennar á mannlegri hegðun og sálfræði. Náttúrulegir, leikandi þættir fléttast inn í hversdagsleikann og leiða til áþreifanlegra teikninga, málverka og innsetninga. Verk Ásu hafa verið sýnd bæði á Íslandi og í Bretlandi. Meðal nýlegra sýninga á Íslandi eru „Unseen Energies / Óséð orka“ í Gallerí Gróttu og „The Things We Hold Onto“ í samstarfi við Listval hjá Norr11.
Hvenær byrjaðirðu að búa til myndlist og hvernig kom það til að þú fórst að skapa?
Ég hef frá því ég var lítið barn verið mikið að teikna og mála. Þegar ég var 4 ára tók mamma mig oft með í háskólann þar sem hún stundaði nám við hjúkrun og þá sat ég bara og teiknaði, seinna fór ég á námskeið hjá Myndlistaskólanum í Reykjavík þar sem ég man alltaf eftir því að hafa verið að mála landslagið sem við sáum þar út um gluggann, og má segja að þar í raun hafi mín fyrstu abstrakt verk orðið til. Þannig að þetta hefur alltaf verið minn grunnur þó svo að ég hafi líka teygt mig út í aðra anga eins og ljósmyndun, textílhönnun og leiklist.
En eftir að hafa stundað nám í textílhönnun við London College of Fashion þá fór ég meira að pæla í því að tileinka mér listina. Kennarar og aðrir voru að beina mér í þá átt. Svo var það í raun ekki fyrr en ég tók Masters nám við Royal College of Art að ég skildi hvernig ég gæti notað alla þessa skapandi anga saman í listinni.
Hvaða listamenn eru í uppáhaldi hjá þér?
Það er erfitt að segja, þeir eru svo margir og það fer mikið eftir tímabilum í lífinu. Roni Horn, Tracey Emin og Louise Bourgeois hafa verið í miklu uppáhaldi hjá mér, og svo auðvitað þessir klassísku, Willem de Kooning, Cy Twombly, Helen Frankenthaler og Rothko. Af íslenskum þá hugsa ég um Ragnar Kjartansson, Sigurð Árna Sigurðsson, Kristján Davíðsson og Huldu Hákon. Þá er ég bara að nefna brot af öllum þeim listamönnum sem hafa haft áhrif á mig í gegnum tíðina.
Hvernig er hefðbundinn vinnudagur hjá þér?
Ég byrja daginn snemma þar sem ég er með stórt heimili. Svo fer það eftir dögum hvort maður er að mála, strekkja striga, teikna eða í rannsóknarvinnu. Oftast er góð tónlist eða podcast í gangi á meðan ég vinn.
Hvaðan ertu helst að fá innblástur þessa dagana?
Það er oft þetta hversdagslega sem veitir mér innblástur og þessi litlu „fleeting moments“ sem maður reynir að fanga. Ég kallaði eitt verkefnanna minna í skólanum „Mundane Magic“, það er í raun að taka eftir töfrunum í hversdagsleikanum. Tónlist hjálpar líka mikið til að koma manni í ákveðið flæði þegar maður er með tóman striga fyrir framan sig.
Hvað hvetur þig áfram í listinni?
Þetta er ákveðinn lífstíll, eitthvað sem ég þarf að gera til að líða vel. Þegar ég er að skapa þá er ótrúleg jarðtenging og flæði sem á sér stað. Svo þegar maður nær að dýfa sér ofan í rannsóknarvinnuna sem fylgir þessu ferli oft, þá er það alveg ótrúlega skemmtilegt. Ég vel mér stundum bara eitt orð og vinn svo allt út frá því. Það er þetta ferli sem kemur í raun á undan lokaútkomunni sem fólk fær svo að sjá sem hvetur mann áfram. Annars trúi ég því líka að list geti haft mikil og góð áhrif á samfélagið sem við búum í og því finnst mér ótrúlega gaman þegar hún er aðgengileg og fólk sem er ekki mikið að spá í list svona hálfpartinn rekist á einhverja list í hinu daglega lífi, og fær það kannski til að staldra við.
Hverju ertu að vinna að núna?
Ég er eins og er að vinna að einkasýningu í Gallery Kontor, sem mun opna núna um miðjan Mars.
