Opnunarkvöld Reykjavik Fringe-listahátíðarinnar fór fram í gærkvöldi í Tjarnarbíói og mun hátíðin standa yfir fram á laugardag. Þetta er í áttunda sinn sem Fringe-hátíð er haldin í Reykjavík en sú fyrsta fór fram sumarið 2018.
Reykjavik Fringe er haldið í samstarfi við svipaðar hátíðir sem haldnar eru á Norðurlöndunum sem hluti af Nordic Fringe Network.
Skoski grínistinn Andrew Sim er aðalskipuleggjandi hátíðarinnar en hann hefur komið að Reykjavik Fringe-hátíðinni, sem haldin er á hverju sumri, undanfarin ár. Hann segir í samtali við Viðskiptablaðið að hátíðin sé nú farin að reynast mikil lyftistöng fyrir bæði veitingastaði og fyrirtæki.
„Við erum með tíu mismunandi sýningarstaði í ár og með þessu viljum við virkilega hjálpa fyrirtækjum í borginni sem sýna fram á góða viðskiptahætti. Við erum líka með mikið af grínistum sem verða með sýningar í ár, bæði frá Íslandi og frá öðrum löndum.“
Andrew segir að það sé hins vegar góð blanda af sýningum og að flestir ættu að geta fundið eitthvað við sitt hæfi. Hann nefnir til að mynda Jonglera frá Finnlandi sem mun halda tiltölulega fjölskylduvæna sirkussýningu á hátíðinni.
Tjáningarfrelsi og hamingja
Listahátíðin sjálf á sér rætur að rekja til Edinborgar Fringe-hátíðarinnar en þar hefur hún verið haldin síðan 1947. Hugmyndin var að koma á fót listahátíð fyrir svokallaða jaðarlistamenn, sem voru oftar en ekki að stíga sín fyrstu skref á listasenunni.
Í dag er Edinborg Fringe hins vegar stærsta listahátíð í heimi og hefur hugtakið Fringe breiðst út um allan heim. Slíkar hátíðir eru til að mynda haldnar víða um Evrópu, Ástralíu, Asíu, Bandaríkjunum og Afríku.
„Við viljum láta fólk fara í hláturskast því það er margt skrítið að gerast í þessum heimi.“
„Það eru fjölmargir listamenn sem eru að koma hingað frá öllum heimshornum en á sama tíma erum við líka að reyna að styðja við listasenuna á Íslandi,“ segir Andrew og bætir við að listamenn á Íslandi séu orðnir mjög góðir í að markaðssetja sýningar sínar.
Aðspurður um sýningarnar sjálfar segir Andrew að það sé mikið um hinsegin þemur en ítrekar að það snúist ekki endilega um kynhneigð. Meginmarkmiðið sé að hvetja listamenn til að fara út fyrir þægindaramma sinn og gera það sem þeir vilji án þess að finna fyrir ritskoðun.
„Tjáningarfrelsi er mjög mikilvægt og er ekki endilega sjálfsagður hlutur víða um heim en Íslendingar eru sem betur fer stoltir af því að hér sé frelsi til að ræða ákveðna hluti. Við viljum svo bara vera skrýtin og skemmtileg. Við viljum láta fólk fara í hláturskast því það er margt skrítið að gerast í þessum heimi og við viljum geta glatt fólk í viku og látið því líða vel á ný.“
